چه انتظار عجــــیــــبـــی!

تو بین منتظران هم ، عزیز من ، چه غریبی!

عجیب تر که چه آسان ،نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم...

نه کوششی ، نه وفایی...

فقط نشسته و گفتیم : « خـــــدا کند که بیــــــایــــــــی »


تنهای اول